დაწყება ყოველთვის მიჭირდა,ახლაც ასე ვარ..ამბობენ ,თუ გინდა რამე ნორმალიურის თქმა სისულელეები თქვი ბლომადო,მაგრამ…. 😦 მაგრამ ამ შემთხვევაში ეს არ გამოდგება..ო, როგორ რთული ყოფილა მიწერო მწერალს,რომელიც ყველაზე მეტად გიყვარს, რომელსაც გენიოსად თვლი…საუკეთესოდ აღიარებ…მაინც ვცდი….
* * *
არც კი ვიცი როგორ დავიწყო..ძალიან ვკადნიერდები ალბათ,რომ ვაპირებ მოგწეროთ…მაგრამ სურვილი იმოდენაა, არ შემიძლია ეს არ გავაკეთო….
ყველაფერი არც თუ ისე დიდი ხნის წინ დაიწყო….ერთ მშვენიერ დღეს მოულოდნელად თქვენ შემოიჭერით ჩემ ცხოვრებაში.. მაშინ ერთმა ადამიანმა მითხრა თუ მოგწონსო…მე კიდევ შემრცხვა , რადგან არ გიცნობდით… მითხრა, ძალიან მოგეწონებაო და თქვენი წიგნიც მაჩუქა ,,ნარცისი და გოლდმუნდი’’ , რატომღაც პირველად დიდი ინტერესიც არ გამჩენია, ეტყობა წიგნის მცირე მოცულობა მომხვდა თვალში, (სასაცილოა მაგრამ , მე ხომ დიდტანიანი წიგნები მიყვარს…)
თავდაპირველი შთაბეჭდილება უმალვე შეიცვალა, როგორც კი პირველი ფურცელი ჩავათავე… მაშინვე მომხიბლა თქვენმა მომაჯადოებელმა სამყარომ, წერის სტილმა, თითოეული წინადადება ისე მსუბუქი იყო და ამავდროულად ისე მრავლისმთქმელი, ისე ბრძნული…. ხარბად ვისრუტავდი თითოეულ სიტყვას და მართლაც უდიდეს სიამოვნებას განვიცდიდი.. რა ოსტატურად აღწერდთ პერსონაჟთა სულიერ სამყაროს, მეც მეგონა მათ სულს ვხედავდი… კარგად რომ ჩავწვდი, მივხვდი უბრალო პერსონაჟების დახატვა როდი გინდოდათ, თქვენ ხომ ერთი მთელი წარმოაჩინეთ დაპირისპირებულებით! შეუძლებელია თქვენს გმირებთან მკითხველმა საკუთარი მეს შტრიხები არ დაინახოს… თითქოს საკუთარი სინდისის ხმა გესმოდეს და ხედავდე როგორ ებრძვის ბოროტი კეთილს…
ერთგან წერთ: ,,ჩემთვის ახალი ნაწარმოები მაშინ იწყებს სიცოცხლეს,როცა გამოჩნდება მითიური სახე,რომელსაც შეუძლია გარკვეული დროის განმავლობაში იქცეს ჩემი განცდის,ჩემი ფიქრების,პრობლემების სიმბოლოდ და მატარებლად…ამ მითიური სახის გამოჩენა არის ის შემოქმედებითი წამი,საიდანაც იწყება ყოველივე..”
არ ვიცი თქვენთვის ვინ იყო ეს მითიური სახე, ჩემთვის კი ეს სახე თქვენ ხართ, თქვენი ნაწარმოებები იქცა ჩემი ფიქრების, განცდების სიმბოლოდ და მატარებლად…
მართლაც ძნელია ამოიცნო მწერალი ნაწარმოების ფრაგმენტებიდან, მაგრამ ასე მგონია, თქვენ ყველა ნაწარმოებს ამოვიცნობ, თქვენთვის ხომ ასე დამახასიათებელია შთამბეჭდავი,დასამახსოვრებელი სახეები,მოვლენების სიღრმისეული ახსნა,ადამიანის შინაგანი სამყაროს ღრმად წვდომა..დაპირისპირებულთა განსხვავებულობის გადმოცემა, პიროვნების გახლეჩა და ერთიანობის მიღწევის მცდელობა..სწრაფვა ჰარმონიისკენ…
იცით , თქვენი ნაწარმოებების კითხვას რომ ვიწყებ არ შემიძლია
გავჩერდე… სულმოუთქმელად ვკითხულობ, მერე კიდევ თავიდან და უკვე ნელა, მინდა თითოეულ წინადადებას ღრმად ჩავწვდე და ყოველი სიტყვით დავტკბე… ასე მგონია საოცარად მგრძნობიარე და ფაქიზი სული გქონდათ, თქვენ ხომ ისე გაინტერესებდათ ადამიანის შინაგანი სამყარო ,პიროვნებად ქცევა, ხელოვნება,მუსიკა, ფილოსოფია, როგორც დედამიწის მაჯისცემაზე მიყურადება…. თქვენი ფიქრი იმასაც წვდებოდა ”რას ეუბნება ტყის ერთი ბუტბუტა მეორეს…”,”ხეები ფესვებით როგორ სვამენ წყალს’’…
თქვენს ნაწარმოებებში ბუნებაც ცოცხლდება, ყოველივეს ალეგორიული სახე აქვს და ყოველი წაკითხვისას შეიძლება ახალ–ახალი აღმოჩენები გააკეთო…თქვენთან ბუმბერაზი გენიოსებიც კი იცვლიან სახეებს…თქვენთან სხვანაირად დავინახე მოცარტი, ჰეგელი, გოეთე, ნოვალისი….
ბევრჯერ დავფიქრებულვარ და ვერაფრით გავიხსენე თქვენი ბოლომდე უარყოფითი პერსონაჟი! მართალია, ვერ დავიკვეხნი ,რომ თქვენს შემოქმედებას სრულად ვიცნობ, მაგრამ რაც წამიკითხავს, არავინ მაგონდება… ისე დაგვიხატეთ პერსონაჟები, მათ მიმართ თანაგრძნობა გვიჩნდება, გვიყვარდება მათი ნაკლოვანებების მიუხდედავად.. ეს ალბათ იმიტომ , რომ რომ თითოეული მათგანი თქვენში ცხოვრობდა , თითოეული მათგანი გულიდან ცოცხლდებოდა და ყველა გიყვარდათ….
არ ვიცი კიდევ რა გითხრათ..თუმცა სათქმელი კიდევ ძალიან ბევრი მაქვს…
მინდა დიდი მადლობა გადაგიხადოთ იმ დიდი სიამოვნებებისთვის, რასაც თქვენი ნაწარმნოებების კითხვა მანიჭებს…
თქვენი შემოქმედება ისე ახლოს მოვიდა ჩემთან …მაპატიეთ ასე რომ ვკადნიერდები , მაგრამ სულ ისე მოგიხსენიებთ, როგორც ყველაზე ,,ჩემიან ‘’ მწერალს…
უსაზღვრო სიყვარულით და პატივისცემით
რუსა
რუსას საფიქრეთი 